Bidden boven een bak rijst

Ik krijg een sms-je van een vriendin van mijn dochter: ‘Hoi mam, X hier, mijn beker lekte in mijn tas, mijn telefoon zat in mijn voorvak. Ik heb rijst gekocht.’ Door de 15 assessments van vandaag heb ik het reactievermogen van een 80-jarige die de hele dag achter de geraniums zit, anders had ik mijn medetreinreizigers uit hun after-work-dip geschreeuwd. Hoe vaak had ik haar hier niet voor gewaarschuwd. Ik had tenslotte ervaring: mijn eerste iPhone verdronk ook als gevolg van een lekbeker.  

Zure oprispingen

‘Vervelend, app ik na een korte time-out terug. Ze heeft geluk dat ik de app-conversatie via de telefoon van haar vriendinnetje niet wil bezoedelen met mijn vragen die meer zuur doen oprispen dan een avondje stevig doordrinken. Die nabranders spaar ik nu op voor thuis: ‘Oh gebeurde het toen al, waarom heb je ‘m dan net pas in de rijst gelegd, heb je eigenlijk wel gekeken wat je moest doen, en op juiste sites.’ Vragen die een gemiddelde volwassenen al nauwelijks kan verdragen (en terecht). Laat staan een puber. Thuis heeft dochter zonder telefoon nog een keer geluk: slechts een vraag en dan sprint ze naar buiten voor haar voetbaltraining. De trainer zal tevreden zijn, alleen weet ie niet dat dit waarschijnlijk de enige keer is dat ze op tijd is.

Mislukt leven

Na haar training roert ze als een ziek kind door haar pasta met verse tomatensaus die ze normaal binnen 5 minuten naar binnen slurpt. Ik kijk haar aan. En dan krijg ik tussen de tranen door alle in's en outs over haar mislukte leven: wallen, schooltoetsen die gaan over dingen die niet geleerd moesten worden, niet gaan skiën – wat een schande is in het Gooi – en dan nog haar second life dat vanmiddag eindigde in een bak rijst. Ik luister en zeg dat ze eerst maar even boos en verdrietig moet zijn, en dat oplossingen later wel komen. Ze was namelijk al bijna afwasser bij de beste Italiaan uit de buurt, wat ik als liefhebber van de Italiaanse keuken toejuich, helemaal omdat ik stiekem hoop op familiekorting. Alleen voor iemand die de ambitie heeft om een huisman te huwen, is het wel bijzonder grensverleggend.

Nieuw leven

De volgende dag maak ik tijdens het avondeten een voorzichtige grap over haar iPhone-loze leven. Een halfvol lachje volgt. En dan vertelt ze over de vaste lijn die ze nieuw leven heeft ingeblazen, en hoe andere creaties van Apple die er dit huishouden rondslingeren, haar behoeden voor sociale uitsluiting. Ook komt de geplande wederopstanding van haar second life ter sprake. Die staat gepland voor vrijdagavond 18.30 uur, lokale tijd. Haar kleding voor die avond moet ze nog uitzoeken, de rest zoals de genodigden, de plek in huis en de muziek zijn al geregeld.

Welcome back

Als ik vrijdagvond net op tijd thuiskom voor de ceremonie, zie ik lange blonde haren en gevouwen handen boven de bak met verzadigde rijstkorrels hangen. Heel voorzichtig graaft ze haar sociale leven uit en legt de verbinding met de realiteit, het stopcontact. Alsof ze een aula gevuld met medeleerlingen toe moet spreken, zo gespannen is ze. Opeens breekt haar gezicht open: het machtigste logo van de wereld toont zich en honderden tekens van leven varen mee in zijn kielzog; haar leven is weer terug.